انجمن غدد و متابولیسم کودکان ایران

مقدمه : در 24 تا 48 ساعت اول عمر با انتقال جنین از زندگی داخل رحمی به خارج رحم بصورت تیپیک فند خون نسبت به سایر مراحل افت دارد. راهنماهای جامع مراقبت عمدتاً برای حملات هیپوگلیسمی در روزهای اول زندگی نوشته شده اند در حالیکه برای مراقبت از حملات تکرار شونده و طول کشیده هیپوگلیسمی کمتر مطلب نوشته شده است. شناخت و افتراق بین هیپوگلیسمی گذرا در روزهای اول و هیپوگلیسمی پایدار که در سه روز اول عمر تظاهر کرده است خیلی با اهمیت است و به جلوگیری از تشنج و صدمه مغزی کمک می کند. بین هیپوگلیسمی در کودکان و بزرگسالان از چند منظر اختلاف وجود دارد . اول آنکه در کودکان معمولا حملات هیپوگلیسمی راجعه معمولاً به دنبال نقص ژنتیکی در ترشح انسولین، کمبود هورمون رشد ویا کورتیزول ویا اختلال متابولیسم گلوکز، گلیکوژن، اسیدهای چرب هستند. در ثانی اختلاف بین حملات پایدار هیپوگلیسمی در دوره نوزادی با حملات هیپوگلیسمی گذرا در سه روز اول عمر آسان و ساده نبود. ثالثاً سالهای اول عمر سن بحرانی تکامل مغز محسوب شده و هر گونه حمله هیپوگلیسمی شدید می تواند منجر به عارضه مغزی پایدار شود و در 25 تا 50 درصد هیپرانسولینیسم کونژنیتال ضایعه مغزی دائمی بروز می کند. با توجه به کمبود راهنما و اهمیت مسئله انجمن غدد درون ریز کودکان آمریکا یک گروه از صاحب نظران از نوزادان و غدد درون ریز کودکان را مسئول تدوین راهنما برای مراقبت از هیپوگلیسمی در دوران نوزادی، شیرخوارگی و کودکان نمود. این راهنما شامل هیپوگلیسمی در کودکان دیابتی نمی شود. هدف این راهنما کمک به پزشکان در تشخیص به موقع هیپوگلیسمی و تشخیص و درمان به موقع کودکان مبتلا با هدف جلوگیری از صدمه مغزی است و توجه همکاران را به مطالعه کامل این مقاله توصیه می نمایم.